Deze zin legde ik voor aan mijn collega’s en een paar studenten. Met als doel om te peilen: wat roept schrijven eigenlijk bij je op? Wat doet het met je? Wat haal je eruit? De reacties leverden verrassende inzichten op, voor henzelf, voor mij en voor hoe schrijven wordt beleefd. Kijk maar: Wat opviel: niemand zei dat schrijven voor hen vooral draait om perfecte zinnen of foutloze grammatica. Integendeel. De meeste reacties gingen over reflectie, gedachten ordenen, het hoofd leegmaken of jezelf kunnen uiten. En dat klinkt misschien logisch, maar opvallend is dat we in het mbo-onderwijs juist veel nadruk leggen op dat eerste: correcte zinnen, grammatica en spelling. Natuurlijk is correct taalgebruik belangrijk. Sterker nog: in Nederland wordt iemand die zich grammaticaal juist uitdrukt al snel gezien als 'beschaafd' of ‘intelligent’. Dat zie je alleen al aan de schaamte die mensen soms voelen als ze moeite hebben met foutloos schrijven. En laten we eerlijk zijn: de taalverbeteraa...
Een belangrijk onderdeel van mijn opleiding is overleggen en samenwerken met mijn klasgenoten. Inmiddels weet ik dat ik in een fijne groep taalliefhebbers terecht ben gekomen. Van die mensen die, net als ik, in hun vrije tijd gesprekken voeren met iedereen die het maar wil horen over taal. En over onderwijs. En over een combinatie van beide. Vanmorgen kregen we tijdens ons overleg de vraag: Wat is jouw ambitie? Daar hoefde niemand lang over na te denken. We delen namelijk allemaal dezelfde missie: werken aan sterk taalonderwijs binnen onze onderwijssector. Of zoals een van mijn klasgenoten het verwoordde: 'We willen gewoon retegoed taalonderwijs geven aan onze leerlingen.' Binnen mijn vakgebied, Nederlands, lijkt dat een vanzelfsprekend streven. Toch is de realiteit vaak weerbarstiger. Als ik terugblik op de afgelopen weken, zie ik vooral taken voor me als examineren, cijfers invoeren, planningen maken en talloze mails versturen. En over mijn niet-functionerend rooster wil ik...